ITs Festival Amsterdam

Throwback Thursday: ITs Wessel Oostrum! 

ITs Festival 2013 - Codarts Dance Rotterdam

Ik liep in mijn afstudeerjaar stage in Duitsland en ben toen speciaal voor ITs op en neer gegaan. Dat betekende na de voorstelling 5 uur lang terug naar Duitsland reizen, om de volgende dag gewoon op werk te zijn. Dat was dus best wel een opgave, maar wel één waarvan ik heel erg genoten heb en veel van heb geleerd. 

Ik heb op het ITs voor The Makers present: dance (nu Choreo[graphic] Selection) mijn solo The speech mogen dansen, die geïnspireerd is op de tekst van Charlie Chaplin in de film The Great Dictator. Het bijzondere was dat ik daar mocht staan met twee van mijn passies, dansen en choreografie. Hierdoor was het heel persoonlijk. Je laat heel veel van jezelf zien aan het publiek en ik hoop dat dat is overgekomen.

Momenteel ben ik professioneel danser en begin ik volgend seizoen in de dansgroep van Staatstheater Braunschweig, waar ik erg naar uit kijk. Ik vind het belangrijk om mezelf als danser te blijven ontwikkelen om mijn uiteindelijke droom te kunnen bereiken: choreograaf worden. Als danser moet je audities doen om een baan te krijgen, maar als choreograaf is het veel onduidelijker hoe je aan werk komt. Zeker als beginnend choreograaf, wanneer nog niemand je kent. Je hebt al een naam nodig om kansen te kunnen krijgen om te choreograferen, zeker nu het steeds lastiger is subsidies te krijgen. Daarom is het zo goed van ITs dat het de mogelijkheid geeft aan jonge mensen hun creativiteit te laten zien en naam op te bouwen.

Uiteindelijk komt het allemaal voort uit de passie om te creëren en de ideeën niet alleen ideeën laten zijn, maar ze ook echt uit te voeren. Als kunstenaar werk je met de limitaties die je hebt, en als dat betekent dat het nog niet rendabel is vloeit het puur voort uit creativiteit en passie (met de hoop dat dat langzamerhand word geaccepteerd en opgepikt door het publiek).

Mijn meest recente danschoreografie is een trio, Wat het oog raakt,  over hoe we steeds meer in een bubbel leven en omgeving als een wazig beeld voorbij laten gaan waardoor we ons oog voor detail verliezen.

'Een ware ontdekkingsreis is geen zoektocht naar nieuwe landschappen, maar is de oude met nieuwe ogen zien.' Karen Salmansohn.

Ik heb het geluk dat dit nog paar keer te zien is in Heidelberg en Braunschweig maar hoop ook dat deze choreografie nog een langer leven krijgt. En daarnaast hoop ik dat ik steeds meer en meer van mijn ideeën kan uitwerken en dat ze een plek krijgen die ze echt verdienen, zoals een schilderij in het museum, in plaats van een schets ergens tussen een stapel papieren in mijn kamer.