Throwback Thursday: ITs Linda Lugtenborg! 

ITs Festival 2014 - RITS School of the Arts, Brussel

Ik studeerde aan het RITS, een theateropleiding in Brussel, maar oorspronkelijk kom ik uit Amsterdam. Het RITS was voor mij een goeie opleiding, omdat je naast acteren ook veel theorielessen krijgt, in bijvoorbeeld Filosofie, Cultuurgeschiedenis en Politiek en Media. Daarnaast wordt er ook een beroep op je gedaan als maker. Je wordt gepushed om tijdens repetities veel materiaal aan te dragen en om zelf voorstellingen te maken. Zo leer je niet alleen goed rollen spelen, maar kun je betrokken zijn bij het hele maakproces.

Het RITS had al jaren niet meer op het ITs gestaan en het zag er niet naar uit dat we er dat jaar wel zouden staan. Ondanks dat het RITS goed bij mij paste verlangde ik terug naar wonen en werken in Amsterdam. Dus voor mij was het van belang om te zorgen dat ik toch op het ITs zou staan. Toen heb ik Theu Boermans een brief gestuurd en hem in contact gebracht met het hoofd van onze opleiding. Gelukkig zijn ze er samen uitgekomen en mocht ik 'Metamorphosen', een brutale bewerking van Ovidius, spelen op het ITs.

We hadden gehoord dat er wat prijzen werden uitgereikt, maar we hadden geen idee welke prijzen. Bovendien hadden we de pech dat Nederland een voetbalwedstrijd speelde op de dag dat wij zouden spelen op het ITs. Dus er zaten maar weinig mensen in de zaal. Alle moeite van brieven schrijven naar Mister Boermans himself, decors verslepen van Brussel naar Amsterdam en Vlaamse actrices over laten komen, leek plots een beetje voor niets. Maar ineens werd ik gebeld dat we waren genomineerd!!

Toen ik in het Compagnietheater kwam voor de prijsuitreiking, wist ik nog niet wat ik eventueel kon winnen. Misschien een bos bloemen en een cool award-beeldje? Tussen de genomineerden zaten een aantal goede voorstellingen, dus ik was een beetje voorzichtig met mijn hoop. Maar potverdikkeme! De 'Het Debuut' award werd uitgereikt door Via Rudolphi en wij zaten erbij! De prijs bleek ook iets meer te zijn dan bloemen, een beeldje en een kus: dat najaar mochten we door heel Nederland toeren met de Firma Draak en Marijn Brussaard!

Ondertussen ben ik helemaal terug verhuisd naar Amsterdam en bezig met voorbereidingen om 'Metamorphosen' op De Parade te spelen in Utrecht en Amsterdam. Heel erg tof, want als kind droomde ik er al van om op de parade te spelen.

Komend najaar maak ik een voorstelling met Annemieke Ros en Helena Hoogenkamp. Een bewerking van 'De meiden' van Jean Genet. Het gaat over twee zussen die hun onvoorwaardelijke haat/liefde band uitvechten. Het repetitieproces gaat een feest van improvisaties en fysieke uitputting zijn en Helena combineert haar eigen teksten en die van ons tot een geheel. En daarbovenop doet Gerardjan Rijnders de eindregie.

Het subsidie dossier ligt nu te branden bij de fondsen. Super spannend...

Het ITs heeft mij absoluut op een podium geplaatst en wat wind in de rug geblazen! Als je studeert in een ander land bouw je daar je netwerk op. Veel regisseurs en een castingbureau als Kemna zijn super enthousiast om je te leren kennen, maar ze hebben je nooit zien spelen. Dus weten ze niet goed wat je kan of waar ze je het beste voor in kunnen zetten. Het ITs heeft er in elk geval voor gezorgd dat Via Rudolphi en ik elkaar gevonden hebben en dat ik in meerdere steden heb kunnen spelen. Maar er is werk aan de winkel. Tijdens de tournee ontstond er een goede klik tussen mij en Via Rudolphi die uitmondde in een gezamenlijke poging om de Nieuwe Makers aanvraag in te dienen, met Stef Lernous van Abbatoir Fermé als artistieke coach. Door persoonlijke omstandigheden is dat er helaas niet van gekomen. Een teleurstelling, maar zo kan het gaan!

Er liggen plannen voor voorstellingen op mijn bureau, mijn handen jeuken en Stef heeft vertrouwen in mij. Dus nu ben ik op zoek naar een nieuwe plek waar ik aan de slag kan.

Ik wil heel graag een ode brengen aan Marina Abramovic en Pina Bausch met een grote Afrikaanse danser die mij door het theater slingert. En sinds een paar maanden rij ik een oud circuspaard die mijn hart en zeker een rol in een van de volgende voorstellingen heeft veroverd.

Natuurlijk vind ik het soms lastig dat ik niet gewoon kan maken wat ik wil. Ik sta nu nog teveel van mijn tijd cappuccino's te flansen in een café, die ik hopelijk niet op de schoot van de mensen serveer, om de repetitieruimte te betalen. Maar ik heb zoveel zin om nieuwe wegen te ontdekken en te groeien. En gelukkig ben ik omringd door allemaal supergetalenteerde keihard werkende mensen dus ik hang binnenkort gewoon weer

in een grote jurk onder een sneeuwmachine ergens aan een grid.

Throwback Thursday: ITs Matthijs IJgosse! 

ITs Festival 2013 - ArtEZ Toneelschool

Ik had verwacht dat het ITs super chaotisch en stressvol zou zijn, maar ik herinner me dat de dag dat we Kill Your Character daar speelden vooral heel erg tof was, omdat de voorstelling juist op het ITs op zijn of haar plek viel. In Kill Your Character (we spelen onze afstudeervoorstelling nog steeds, nu als repertoire van Moeremans&Sons) gebeurt er het eerste half uur bijna niets. De voorstelling speelt zich af tijdens een repetitie, en omdat je in een repetitie vaak (lees: altijd) het eerste half uur kwijt bent aan laatkomers, koffie, gesprekken over anticonceptie of gewoon-een-beetje-doelloos-voor-je-uit-staren, begint het met 25 minuten (strak geregisseerd) gedrentel in het donker. Bij de première in Arnhem werden we gewaarschuwd dat we op het ITs ‘een berg stront’ over ons heen zouden krijgen, omdat men er toch vooral naar ‘uitpakkende acteurs’ zou willen kijken.. Maar juist het tegenovergestelde was waar. Kill Your Character is naast een exercitie van de vraag 'wat maakt de mens menselijk?' ook een reflectie op het maken van theater. Het stelt de vraag: welk mensbeeld willen we eigenlijk vertegenwoordigen in het theater? Waarom willen we kijken naar andermans ellende, depressies, verslavingen en trauma’s? Doordat het publiek op het ITs voor een heel groot deel bestaat uit vakgenoten, viel die voorstelling daar juist heel erg op zijn plaats.

De eerste twee voorstellingen van Moeremans&Sons – My First Suicide en Kill – speelden op het ITs dus je kan wel zeggen dat het ITs een belangrijke rol in onze ontstaansgeschiedenis heeft gehad. En Jasminka (Beganovic, red.) is voorzitter van ons bestuur dus de band met het ITs kunnen we ook 2 jaar na dato nog heel levendig noemen. En met Tom van Kalmthout en Yannick van de Velde bijvoorbeeld – wiens afstudeervoorstelling ik 2 dagen vóór de mijne nog zag – presenteer ik nu op de NTR het jeugdprogramma de Buitendienst. Dat vond ik toch ook het toffe aan die dagen op het ITs, dat er toch een soort zelfde-schuitjes-schap bestond met die andere afstuderenden..

Met Moeremans&Sons vertrekken we over 2 weken – samen met het NNT – naar Oerol met TEMPOPIA: een tijdelijke utopie op West-Terschelling waar we 10 dagen lang Shoot The Messenger en Crashtest Ibsen: Nora gaan spelen, maar ook zullen koken voor het publiek, gastsprekers uitnodigen, filosofische teksten lezen, met de beruchte vrouwen met bloemetjes op hun fiets gaan sporten... Van alles... Daar heb ik heel erg veel zin in. En ook daarna hebben we genoeg plannen, in ieder geval een nieuw ideeënstuk en een volgende in de Crashtest Ibsen-reeks. Daarnaast speel ik volgend jaar in Smekelingen van de Toneelschuur bij Olivier Diepenhorst, en blijf ik de Buitendienst ook presenteren. Dus voorlopig ben ik nog wel van de straat...

Throwback Thursday: ITs Eva Jansen Manenschijn! 

ITs Festival 2014 - HKU Writing for Performance

Gedurende het ITs Festival 2014 was ik betrokken bij De Schaduwploeg, een groep studenten die alle scholen en disciplines vertegenwoordigen. We werden uitgenodigd om het ITs Festival te evalueren. We hadden een week lang een programma met veel sprekers, artistiek leiders van festivals en productiehuizen, internationale curatoren etc., die hun gedachten met ons deelden. We zagen voorstellingen en gingen in gesprek met studenten en gasten uit het werkveld. We discussieerden met elkaar en formuleerden kritiek. De slogan van het ITs Festival dat jaar was: 'Get Discovered'. Ontdekt worden is niet iets wat je doet, maar wat je enkel kunt ondergaan, vonden wij. Een slogan die je verleidt om te denken over je collega als concurrent. Wij wilden ontzettend graag dat deze competitieve houding plaats zou maken voor inhoudelijke uitwisseling en zagen dat als speerpunt voor de editie van dit jaar.

Tegelijkertijd won ik de ITs Ro Theater Award met mijn tekst 'On all fours'. Twee hele verschillende werelden die elkaar in één week kruisten. Ik heb de prijs gezien als een opening om het gesprek over de tekst aan te gaan.

Ik heb na mijn afstuderen de ruimte genomen te schrijven aan de opdrachten die ik kreeg. Zo schreef ik tekst voor o.a. voor Ochtendzee van Merals Harem en Generale Oost . Ook ben ik een samenwerking aangegaan met regisseuse Ilmer Rozendaal, waarbij we de grenzen van de stilte onderzoeken. Hoe zwaar of licht is de stilte? Wie is iemand als hij niet spreekt en wat blijft er dan over van zijn identiteit? We maken een voorstelling waar we het gevecht met de context aangaan. 23 en 24 mei is de work-in-progress te zien op festival Karavaan. Daarnaast werk ik bij het artistiek bureau van het Ro theater, waar ik dramaturgie deed van de familievoorstelling 'De zere neus van Bergerac' en nu ook voor 'De gelaarsde poes'. Ook doe ik regie assistenties voor Alize Zandwijk; 'Vuurvrouwen' en 'Van Waveren'. 

Sylvia Poorta en ik zoeken nog uit waar we 'On all fours' nog gespeeld kunnen krijgen. Het lijkt ons geweldig om die tekst aan beeldende kunst te verbinden en in musea te spelen. Ik begin juni met het schrijven van de tekst die ik bij het Ro Theater mag ontwikkelen n.a.v. de prijs, heel fijn. Ik kan niet wachten me te kunnen concentreren op een nieuwe volwaardige tekst die een podium krijgt.

Uiteindelijk wil je als schrijver toch doorgaan met het vervolmaken van je ambacht en teksten te schrijven die dwingend zijn. Ik zie het als de taak van de schrijver om zichzelf onmisbaar te maken in het theaterwerkveld. ‘Een goede toneeltekst heeft bestaansrecht los van zijn opvoering.’, zei Lot Vekemans . Dat is een verantwoordelijkheid, een ambitie, ik streef daarnaar.